ใส่คำที่ต้องการค้นหาข้อมูลสินค้าและบทความด้านล่าง
คุณกำลังสับสนกับชื่อวัตถุดิบในอาหารแมวอยู่หรือไม่ ไม่ต้องกังวลเพราะไม่ได้มีแค่คุณคนเดียว อาหารแมวที่ทำการตลาดโดยใช้ “วัตถุดิบเกรดอาหารคน” กำลังเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย ถึงแม้จะดูเป็นที่สนใจของเจ้าของแมวอยู่สมพอควร แต่ก็ต้องไม่ลืมว่าคำว่า “เกรดอาหารคน” ไม่ได้มีคำจำกัดความทางกฎหมายและมีจุดประสงค์หลักเพื่อการตลาดเท่านั้น
อาหารที่เป็นเนื้อสัตว์โดยทั่วไปแล้วจะมีป้ายกำกับว่า “กินได้” หรือ “กินไม่ได้ ไม่ใช่เพื่อการบริโภคของมนุษย์” เมื่ออาหารออกจากห่วงโซ่อาหารของมนุษย์แล้ว แม้ว่าอาหารนั้นจะมีคุณภาพดีแค่ไหนก็ตาม ก็จะต้องระบุว่า “กินไม่ได้ ไม่ใช่เพื่อการบริโภคของมนุษย์” ดังนั้น เนื้อสัตว์ที่ใช้ในอาหารสัตว์เลี้ยงจะต้องระบุว่า “กินไม่ได้” โดยไม่ต้องคำนึงถึงแหล่งที่มาหรือคุณภาพของเนื้อสัตว์ วิธีการเดียวในการทำให้อาหารสัตว์เลี้ยงใช้ส่วนผสมที่ถือว่า 'กินได้' ก็คือ อย่าปล่อยให้เนื้อสัตว์ออกจากห่วงโซ่อาหารของมนุษย์ และผลิตอาหารสัตว์เลี้ยงในโรงงานผลิตอาหารมนุษย์เท่านั้น รวมถึงต้องขนส่งโดยใช้รถบรรทุกอาหารของมนุษย์ด้วย ดังนั้น การโฆษณาผลิตภัณฑ์ที่มี 'ส่วนผสมเกรดเดียวกับมนุษย์' จึงไม่เป็นความจริง หากผลิตภัณฑ์นั้นไม่ได้ผลิตในโรงงานผลิตอาหารมนุษย์ อย่างไรก็ตาม การที่อาหารสัตว์เลี้ยงไม่ได้ถูกวางตำแหน่งทางการตลาดว่าเป็น “เกรดสำหรับมนุษย์” ไม่ได้หมายความว่าส่วนผสมนั้นจะมีคุณภาพต่ำ
คุณไม่ควรใช้รายชื่อวัตถุดิบเพียงปัจจัยเดียว เพื่อตัดสินเลือกซื้ออาหารสัตว์เลี้ยง เนื่องจากรายชื่อของวัตถุดิบอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะบอกถึงคุณภาพของวัตถุดิบ หรือสารอาหารที่เพียงพอสำหรับสัตว์เลี้ยง
เจ้าของสัตว์เลี้ยงและสัตวแพทย์ควรให้ความสำคัญกับประกาศความเพียงพอด้านสารอาหารของ AAFCO และขั้นตอนควบคุมคุณภาพของผู้ผลิต แทนที่จะดูแค่วัตถุดิบเพียงอย่างเดียว สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม คุณสามารถดูโบรชัวร์ของสมาคมสัตว์เลี้ยงขนาดเล็กสากล (World Small Animal Veterinary Association) หัวข้อ “วิธีเลือกอาหารที่เหมาะกับสัตว์เลี้ยงของคุณ” (“Selecting the Best Food for your Pet”) ได้ที่ www.wsava.org/nutrition-toolkit
รายชื่อวัตถุดิบมีการจัดทำขึ้นเพื่อดึงดูดผู้บริโภค รวมถึงลำดับของวัตถุดิบด้วย เช่น ใช้เนื้อแกะอยู่ในบรรทัดแรกของรายชื่อวัตถุดิบ นอกจากนี้ยังมีการรายชื่อวัตถุดิบที่ดูเป็นที่ต้องการ แต่ในความเป็นจริงแล้ววัตถุดิบดังกล่าวผสมลงไปในปริมาณน้อยมากจนไม่มีประโยชน์ทางโภชนาการเลย เช่น ใส่อาร์ทิโชกหรือราสป์เบอร์รี โดยใส่ไว้ถัดจากวิตามินและแร่ธาตุเสริม
ทั้งนี้การมีวัตถุดิบมากกว่าไม่ได้หมายความว่าคุณค่าทางสารอาหารจะเพิ่มขึ้น
โซเดียม คือ แร่ธาตุที่สำคัญต่อชีวิต พบได้ในเลือดและของเหลวที่ครอบคลุมเซลล์อยู่ และมีหน้าที่รักษาสภาพแวดล้อมในระดับเซลล์และป้องกันไม่ให้เซลล์ขยายตัว หรือขาดน้ำ นอกจากนี้ โซเดียมยังช่วยให้เซลล์ประสาทและเซลล์กล้ามเนื้อทำงานเป็นปกติ
เนื้อวัว เนื้อสัตว์ปีก และไข่เป็นแหล่งโซเดียมชั้นดี บางครั้งผู้ผลิตอาหารแมวบางแบรนด์ใส่โซเดียมในรูปเกลือบริโภค (มักระบุในรายชื่อวัตถุดิบว่า เกลือ) เกลือช่วยเพิ่มความน่าทานให้กับอาหารสัตว์ไม่ต่างจากอาหารคน
สมาคมควบคุมอาหารสัตว์แห่งอเมริกา (AAFCO) แนะนำว่า อาหารเม็ดควรมีโซเดียมอย่างน้อย 0.2% เพื่อบำรุงและช่วยให้การเจริญเติบโตและพัฒนาการเป็นปกติ ซึ่งเป็นระบบขั้นต่ำที่แนะนำ
แม้ว่า การบริโภคโซเดียมในปริมาณมากจะเพิ่มความกระหายและดื่มน้ำมากขึ้น แต่โซเดียมที่ไม่จำเป็นจะถูกขับออกมาในรูปของปัสสาวะของแมว ดังนั้น ระดับของโซเดียมในอาหารสัตว์เลี้ยงที่วางจำหน่ายอยู่จึงไม่ใช่เรื่องที่น่ากังวลสำหรับสัตว์ที่มีสุขภาพดี
สัตวแพทย์อาจแนะนำให้แมวของคุณบริโภคโซเดียมลดลงหากเค้าเป็นโรคเกี่ยวกับตับ ไต หรือโรคหัวใจ โดยมีเป้าหมายเพื่อลดความดันเลือด หรือการสะสมของเหลวที่มากเกินไป แม้แมวสูงวัยมักจะเป็นโรคทำนองนี้ แต่แมวแก่ที่มีสุขภาพดีก็ไม่จำเป็นต้องกินอาหารสูตรลดโซเดียม หรือสูตรโซเดียมต่ำ
ระดับโซเดียมในอาหารแมวที่เราผลิตนั้นเหมาะกับแมวสุขภาพดี โดยสัดส่วนโซเดียมในอาหารของเรามีความสมดุลกับพลังงาน แร่ธาตุ วิตามิน ไขมัน โปรตีน และคาร์โบไฮเดรตอื่น ๆ อยู่แล้ว
