ใส่คำที่ต้องการค้นหาข้อมูลสินค้าและบทความด้านล่าง
'ขอแสดงความยินดีด้วย! คุณเป็นเจ้าของสุนัขที่น่าภาคภูมิใจ สิ่งสำคัญคือการทำตามขั้นตอนนี้เพื่อให้มั่นใจว่าสุขภาพลูกสุนัขนั้นดีเยี่ยม Louise Murray, DVM ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสัตว์ Bergh Memorial ASPCA ในนิวยอร์กซิตี้และผู้เขียน Vet Confidential (Ballantine, 2008) เสนอสิ่งที่จะชี้วัดถึงสุขภาพของสุนัขของคุณในปีแรก
สุขภาพของลูกสุนัข: การดูแลป้องกัน
สอบถามเพื่อน ๆ เพื่อค้นหาสัตวแพทย์ที่คุณเชื่อถือได้ ภายในหนึ่งสัปดาห์หลังจากนำลูกสุนัขกลับบ้านให้พาเขาไปตรวจสุขภาพ แพทย์จะทำการตรวจร่างกายและเริ่มเก็บประวัติทางการแพทย์อย่างละเอียด
สุขภาพของลูกสุนัข: วัคซีน
การให้วัคซีนมากเกินไปกับสุนัขเป็นประเด็นร้อนในปัจจุบัน, Murray กล่าว คำถามก็คือควรใช้วัคซีนชนิดใดและบ่อยแค่ไหน ''วัคซีนหลัก'' - สำหรับพาร์โวไวรัส, โรคไข้หัดสุนัข, อะดิโนไวรัสประเภท 2 และโรคพิษสุนัขบ้า – เป็นวัคซีนหลักสำคัญที่สุนัขต้องได้รับ “การฉีดยาเหล่านี้ปกป้องสุนัขของคุณจากโรคอันตรายต่าง ๆ” เธอกล่าวไว้ อาจจำเป็นต้องฉีดวัคซีนเพิ่มเติมซึ่งต้องพิจารณาจากสิ่งแวดล้อมที่คุณอาศัยอยู่ คุณพาสุนัขของคุณไปที่ไหนและคุณพาสุนัขเดินทางหรือไม่
สุขภาพของลูกสุนัข: อาหาร
เลือกแบรนด์อาหารสุนัขที่มีชื่อเสียงและไว้ใจได้และพูดคุยสอบถามสัตวแพทย์เกี่ยวกับตัวเลือกต่าง ๆ ในปีแรกลูกสุนัขของคุณจะต้องกินอาหารสูตรสำหรับลูกสุนัข และอาจต้องกินอาหารวันจะ 3 ครั้ง
สุขภาพของลูกสุนัข: การทำหมัน
มาตรการที่ยอดเยี่ยมในการจัดการกับประชากรสุนัขที่มากเกินไปก็คือการทำหมัน ซึ่งควรดำเนินการในช่วงอายุ 4 ถึง 5 เดือนซึ่งเป็นช่วงก่อนที่สุนัขเพศเมียจะเข้าสู่ช่วงเป็นสัดครั้งแรก และก่อนที่สุนัขเพศผู้จะเข้าสู่วัยหนุ่ม Murray กล่าวว่า สุนัขเพศเมียที่ถูกทำหมันก่อนที่จะเป็นสัดมีโอกาสน้อยที่จะเป็นมะเร็งเต้านมถึง 2,000 เท่า เพศผู้ที่ถูกตอนก่อนเข้าสู่วัยแรกรุ่นมีปัญหาด้านพฤติกรรมน้อยลงเช่น ความก้าวร้าวต่อสุนัขตัวอื่น และปัสสาวะเรี่ยราดอีกด้วย
สุขภาพของลูกสุนัข: ยาหมัด เห็บ และหนอนหัวใจ
สุนัขส่วนใหญ่ควรกินยาตลอดปีเพื่อป้องกันโรคหนอนหัวใจซึ่งเป็นกาฝากที่คุกคามชีวิต Murray กล่าวไว้ หมัดมักถูกมองว่าเป็นเพียงความรำคาญ แต่จริงๆมันสามารถทำให้เกิดปัญหาผิวที่รุนแรงและโรคโลหิตจางได้ และเห็บทำให้เกิดหลายโรค (รวมถึงโรคไลม์และโรค Rocky mountain spotted fever) ปรึกษาสัตวแพทย์เพื่อหาวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับปัญหานี้'
สารอาหารนั้นแบ่งออกเป็นหมวดหมู่ย่อยคือ : โปรตีน คาร์โบไฮเดรต ไขมัน วิตามิน แร่ธาตุและน้ำ
แหล่งโปรตีนของอาหารสุนัขทั่วไป ได้แก่ เนื้อสัตว์ สัตว์ปีก ปลา และส่วนผสมจากพืชบางชนิดเช่น ข้าวโพด กลูเตน และกากถั่วเหลือง
เป็นที่รู้กันดีว่า กรดอะมิโนหรือโปรตีนนั้น ช่วยในการสร้างเส้นขน ผิวหนัง เล็บ กล้ามเนื้อ เอ็นกล้ามเนื้อ และช่วยในการเติบโตของกระดูก รวมไปถึงยังมีบทบาทสำคัญในการผลิตฮอร์โมนในสุนัขอีกด้วย
สุนัขเป็นสัตว์กินเนื้อ ดังนั้นกรดอะมิโนที่จำเป็นนอกจากจะมาจากเนื้อแล้วยังต้องมาจากพืชอีกด้วย
เช่นกากถั่วเหลืองเป็นต้น
แหล่งคาร์โบไฮเดรตโดยทั่วไปจะมาจากพืชและธัญพืช คาร์โบไฮเดรตจัดอยู่ในหมวดหมู่ของแป้ง (น้ำตาล) และจะได้พลังงานจากจากไฟเบอร์ตามลำดับ
แป้ง (Starches ) ประกอบด้วยน้ำตาลหลายชนิดเช่น กลูโคส หรือฟรุกโตส โดยสุนัขสามารถเปลี่ยนน้ำตาลให้กลายเป็นพลังงานและนำมาใช้ได้
ไฟเบอร์สามารถย่อยลงเป็นกรดไขมันสายสั้นโดยแบคทีเรียในลำไส้ของสุนัข แหล่งที่มาของไฟเบอร์ที่สามารถย่อยได้จะมาจาก ยางจากพืช ที่ให้กรดไขมันที่มีสายโซ่สั้นจำนวนที่สูง ไฟเบอร์ที่ย่อยได้โดยจุลินทรีย์เช่น บีทพัลป์ จะให้กรดไขมันสายสั้น (short chain fatty acid) และเพิ่มปริมาณสำหรับขับออกมาเป็นของไฟเบอร์ที่ย่อยได้โดยจุลินทรีย์ได้น้อยเช่น เซลลูโลส จะเพิ่มขนาดเพื่อขับออกทางระบบขับถ่ายและจะให้กรดไขมันสายสั้น (short chain fatty acid) เพียงเล็กน้อย
น้ำเป็นสารอาหารที่สำคัญที่สุดสำหรับร่างกาย หากไม่มีน้ำ ร่างกายจะไม่สามารถส่งสารอาหาร ย่อยสารอาหารให้เป็นพลังงานได้ รวมไปถึงน้ำยังช่วยควบคุมอุณหภูมิในร่างกายสุนัขได้อีกด้วย
ไขมันพบได้ในเนื้อสัตว์ สัตว์ปีก ปลา และน้ำมันพืชเช่น ไขมัน นั้นจะช่วยเติมเต็มการทำงานของร่างกายที่สำคัญหลายอย่าง ทั้งการสร้างเยื่อหุ้มเซลล์ การช่วยรักษาอุณหภูมิของร่างกาย ควบคุมการอักเสบและอื่น ๆ ไขมันเป็นรูปแบบหลักของพลังงานสะสมในร่างกาย โดยไขมันนั้นให้พลังงานมากเป็นสองเท่าของคาร์โบไฮเดรตหรือโปรตีน
ไขมันยังมีความสำคัญในการแข็งตัวของเลือดและลดการอักเสบในสุนัขได้อีกด้วย
วิตามินมีหน้าที่ส่งเสริมการเติบโตของกระดูก การแข็งตัวของเลือด การผลิตพลังงาน และการป้องกันอนุมูลอิสระ วิตามิน A, D, E และ K ต้องการไขมันสำหรับการดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย ในขณะที่วิตามินเช่นวิตามิน B-complex และวิตามินซีต้องการน้ำที่จะดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย
แร่ธาตุให้การบำรุงโครงสร้างกระดูกและช่วยในการสื่อสารของเส้นประสาทและการหดตัวของกล้ามเนื้อ
